The End

Lieve familie en vrienden!

Hierbij dan toch echt ons allerlaatste reisverslag.

We zijn inmiddels aanbeland bij de allerlaatste dag in Mexico en allerlaatste dag van onze reis helaas. Ongeveer een jaar geleden begon het plannen. Zullen we eens op reis gaan als we zijn geslaagd. Maar waarnaar toe? We begonnen met Canada, Noord en Zuid Amerika. Dit bleek echter veel te groot te zijn om in 4 maanden te doen. Dan maar alleen Zuid Amerika. We zijn van de Argentijnse Iguazu watervallen naar de Chileense vulkanen, van diep in de grond (de mijnen in Potosi) naar het hoge Andesgebergte, van de Boliviaanse Jungle naar de Zandduinen en het strand in Peru en van de Cuy (Cavia) in Ecuador door naar de Rum en sigaren in Cuba. Waar een fles Havana Club rum nog goedkoper is dan een bus Pringles chips! De laatste stop was het heerlijke Mexicaanse eten zoals natuurlijk Burrito´s, Taco´s, Nacho´s en de nodige Corona´s en Tequila´s vloeiden rijkelijk.

Het was zo´n prachtig mooie reis waarvan we het waarschijnlijk pas echt goed beseffen als we weer op Nederlandse bodem zijn en erover gaan nadenken en de foto´s nogmaals gaan bekijken. We hebben zoveel leuke mensen ontmoet, geweldige activiteiten ondernomen, de prachtigste plekken bezocht en onszelf beter leren kennen en zelfstandiger geworden. (wat we natuurlijk al waren..)

Hieronder wat feitjes van onze reis:

De landen die we hebben bezocht zijn Argentinie, Chili, Bolivia, Peru, Ecuador, Cuba en Mexico.

We zijn in totaal 130 dagen onderweg geweest waarbij we een totale afstand hebben afgelegd van 41.757 km! (Inclusief vlucht en busreizen).

We hebben met 36 bussen gereisd, 11 vluchten gehad en hebben in totaal 271 uur in de voertuigen gespendeerd (waarvan 234 in de bus en 37 in het vliegtuig).

We hebben in 39 hostels, 6 hotels en 7 casa particulares geslapen. En in 1 grote villa in Lima die van alle gemakken voorzien was.

Nu terug naar het heerlijke bruine brood met kaas dat vooral Martine heeft gemist en het frietje Sate op vrijdag avond waar Damien zo naar verlangd. (Nederland is zo slecht nog niet.)

Tot slot willen we iedereen heel erg bedanken die ons tijdens deze 4,5 maand hebben gevolgd en voor de leuke reacties op onze verhalen! (Foto´s van Ecuador, Cuba en Mexico zullen alsnog volgen, zowel op deze pagina als op facebook!)

We verheugen ons erop om jullie allemaal weer te gaan zien!

Voor nu de allerlaatste groeten uit Mexicio en tot heeeel snel! Xx Damien en Martine

Mexico

Hola Amigos,

Alweer ons op 1 na laatste verhaaltje van onze onvergetelijke reis! We zijn op 28 december van Havana naar Cancun gevlogen. Het vliegveld puilde uit van de toeristen, iets wat we tijdens onze reis nog niet zo hadden meegemaakt. We zijn dan ook erg blij dat wij de reis hebben kunnen doen in een wat rustigere periode met minder toeristen om ons heen. (zodat wij altijd de beste foto´s konden maken en vooraan stonden tijdens activiteiten haha) We waren bang dat we in Cancun geen hostel konden vinden omdat we er nog geen geboekt hadden. Gelukkig kregen we hulp van een aardige mexicaan die ons naar een fijn en goedkoop hostel bracht! Het was vooral heerlijk om na 3 weken zeer primitief te hebben geleefd in Cuba weer van alle gemakken voorzien te zijn (wifi, supermarkt en vooral beter eten!).

In Cancun gingen we een dag naar het prachtig witte strand dat ons goed beviel ondanks dat het vol lag met mensen. Maar dit vonden we ook wel weer fijn, het leek of we weer een beetje in de westerse wereld waren met al die Amerikanen en Europeanen om ons heen. Na 1 dag Cancun vertrokken we naar het kleinere maar meer gezellige Playa del Carmen. Er is 1 grote hoofdstraat die vol ligt met (luxe) winkels, souvenirshops, restaurantjes en barretjes waar het de hele dag barst van de mensen. Wij vonden het vooral lekker om na het eten of na een luie stranddag door deze grote straat te lopen en wat winkeltjes te kijken of wat te drinken. (in ons geval meestal om nacho´s met kip en guacamole te eten)

Toen brak de grote dag aan: 31 december!! We kochten nog snel wat nieuwe kleren om er toch een beetje leuk uit te zien voor Armin. Voor degene die niet weten wie Armin van Buuren is. Dit is een Nederlandse DJ die 4 jaar lang de beste DJ van de wereld was. Het feest begon om 8 uur maar we waren eerst uitgenodigd door mensen die we op het strand hadden leren kennen om bij hen in te komen drinken. Het was erg gezellig maar om 11 uur vertrokken we dan toch echt om naar het feest te gaan. Het was een super avond! Erg speciaal om nieuwjaar mee te maken in een ander land waar dan ook nog toevallig Nederlands en een van s´werelds beste dj draait! Ook mooi om te zien dat hij hier in Mexico zo populair is. Na even te hebben uitgeslapen en met een lichtelijke kater besloten we het nieuwe jaar toch gelijk actief te beginnen met een bezoek aan een cenote. Dit is een grote grot die onder water staat en waarin je kunt zwemmen/snorkelen. Het was bijzonder en mooi om te zien, maar het water was redelijk koud, wat de kater wel weer snel deed verdwijnen... Nu we toch actief bezig waren besloten we de volgende dag ook maar meteen te gaan duiken. Het was voor ons beiden de eerste keer en aangezien het hier het bullshark seizoen is, was het dus extra spannend. S´morgens kregen we eerst uitgebreid uitleg over hoe we moesten duiken en de regels in de duikwereld. Daarna was het tijd om het water in te gaan. Eerst oefenen vooraan in de zee en vervolgens met de boot het water op richting het koraal. We doken 2 keer, eerst 8 meter en daarna 12 meter diep. Ondanks dat we het erg speciaal vonden viel het ons toch een beetje tegen aangezien we wat meer vissen hadden verwacht en hadden gehoopt op een haai! Maar helaas! Toch zijn we erg blij dat we het gedaan hebben en weer een ervaring rijker.

Na Playa del Carmen was Tulum aan te beurt. Hier bezochten we ruines en zijn we ook naar Chichen Itza gegaan, de Maya tempels. We deden een tour met gids om zo meer te weten te komen over de geschiedenis van de Maya´s. In een plaatsje dicht gelegen bij Tulum genaamd Akumal hebben we een dag gesnorkeld met zeeschildpadden. Dit was echt heel mooi om mee te maken. De schildpadden bevinden zich op zo´n 50 meter van het strand en je zwemt op slechts 1 a 1,5 meter afstand van ze af. Wat een prachtige dieren! Na Tulum zijn we voor 1 nacht teruggekeerd naar Playa del Carmen omdat ons dat zo goed was bevallen. We hadden een erg gezellig avond in het hostel met leuke mensen en drankspelletjes. Helaas was het weer erg slecht de laatste dagen en konden we niet meer naar het strand wat we echt jammer vonden aangezien de stranden hier prachtig mooi zijn. (We hebben wel alvast kunnen wennen aan het weer in Nederland dus zullen we minder afkickverschijnselen vertonen.)

Mexico is ons zeer goed bevallen, en vooral van het strand en het eten hebben we genoten. We zijn zeer blij dat we dit land als afsluiter hebben gekozen van onze spectaculaire reis!

In ons volgende (helaas echt allerlaatste) verhaaltje vinden jullie een kleine samenvatting en leuke details!

Dikke kus van Martine en Damien

Cuba

Ecuador

Hola amigos!

Waarschijnlijk is dit het laatste verhaal dat jullie voorlopig van ons gaan lezen. We vertrekken namelijk maandag ochtend naar Cuba!!! De bestemming waar we al zo lang naar uitkijken!

Maar eerst onze avonturen in Ecuador, waar we leuke maar ook minder leuke dingen hebben meegemaakt.

We kwamen ongeveer 2,5 week geleden aan in Cuenca, een kleine niet zo`n toeristische stad in Ecuador. Dit deed ons een heel klein beetje denken aan Cuzco maar nog steeds kan er geen stad tippen aan onze favoriete stad. We waren daar met de 2 Oostenrijkse meisjes en een Belgisch stel. Met hen hebben we wat cultuur gesnoven en cafeetjes bezocht. We zijn onder andere in een super groot museum geweest waar veel geschiedenis te zien was maar ook huidige kunst bijvoorbeeld. Er waren levensgrote inca`s te zien die aan het werk waren op het land of in een hangmat lagen in hun rieten huisjes. Daarnaast zijn we ook nog een dag naar een nationaal park (Cajas) geweest. Waar we een wandeling om een groot meer hebben gemaakt. Na 2 dagen cultuur besloten we het strand weer op te zoeken.

Montañita was de bestemming, het scheen een echt party dorp te zijn. En dat bleek ook. Het weer was niet geweldig maar we hadden een mooi hotel aan het strand voor zeer weinig geld en dicht bij het uitgaansgebied. Er was een hele straat vol met cocktailtentjes en barretjes waar iedereen zat te drinken en overal klonk de Zuid Amerikaanse muziek. We kwamen een ander stel tegen dat we al in Bolivia hadden ontmoet en brachten met hen de avond door. De dag erna, op een zondag, dachten we weer gezellig cocktails te gaan drinken. Maar wat bleek, op zondag was alcohol op straat verboden! Erg Jammer!

Op dinsdag vertrokken we naar Puerto Lopez, weer een strandplaatsje. We gingen met een Tuctuc naar een heel mooi wit strand (los fraijas) ongeveer 45 minuten van Puerto Lopez af. Gelukkig was het die dag wel stralend weer. We hadden bijna het hele strand voor ons alleen, echt heel relaxed! De dag erna zijn we naar Isla del Plata geweest, een soort mini Galapalos. Dit is dé attractie van Puerto Lopez. Je kunt hier veel vogelsoorten (o.a. Blue footed boobies) spotten die ook op de Galapagos leven en snorkelen met prachtig gekleurde vissen en zelfs met grote zeeschildpadden. Alleen is dit een stuk goedkoper dan de Galapagos.

Na deze 2 strandplaatsjes was het tijd voor wat anders. We vertrokken naar Baños, een plek waar in het weekend veel mensen komen om te relaxen en wat activiteiten te doen zoals raften, zip-linen, mountainbiken of quadrijden. Zelf hebben we een dag een mountainbike gehuurd en zijn we naar een hele mooie en grote waterval gegaan. Tijdens deze route (ruta de las cascadas) kon je op verschillende plaatsten zip-linen.(bij zip-linen hang je aan een ijzeren draad dat meestal gespannen is over een rivier, vallei of bos) Wij kozen er een waar je met z`n 2en tegelijk over een vallei roetjst/ sjeest met uitzicht op 2 watervallen. We hingen als het ware in superman/woman houding aan het draad. Echt een adrenaline kick kregen we hiervan!

Martine volgde in Baños ook nog 3 dagen lang ieder morgen Spaanse les, terwijl Damien lekker luierde in de hangmatten van het hostel. We hebben hier smiddags nog een quad gehuurd en flink gecrossed! Na 6 dagen Baños hadden we het wel weer gezien en pakten we de bus naar de hoofdstad van Ecuador; Quito.

Nadat martine's jas al eerder in de week was gestolen in de bus, waren we extra voorzichtig met onze spullen. We hadden onze tassen tussen onze benen instaan gedurende de busrit naar Quito. Maar eenmaal aangekomen in het hostel bleken ze de tablet, telefoon, geld en zonnenbril uit Martine's tas te hebben gestolen! Waarschijnlijk zijn ze gewoon onder de stoel doorgekropen en hebben ze het er zo uit gehaald. Echt ongelooflijk! We moesten dus weer naar de politie om aangifte te doen. Het ergste was nog dat in de tablet een fotokaartje zat van de GoPro camera van Damien met filmpjes die we helaas nog niet hadden opgeslagen.. Verder was het gelukkig alleen maar materiele schade en zijn we zelf ongedeerd gebleven.

We laten hierdoor niet onze vakantie verpesten. We gaan gewoon door met genieten zoals we al deden. En dat doen we hier in Quito waar momenteel het Quito fest aan de gang is. Een soort carnaval, met allerlei activeiten op straat (erg gezellig!).
Zondag op Maandag nacht vliegen we naar Cuba, hierbij zal het moeilijk worden om iedere week een update te geven aangezien er weinig tot geen internet mogelijkheden zijn. Mochten we toch internet hebben dan zullen we deze kans grijpen om jullie op de hoogte te houden van alweer bijna ons laatste deel van de reis. Wat gaat het snel!

Voor nu heel veel groetjes en alvast fijne feestdagen!

Liefs Martine en Damien

Lima, Huaraz en Mancora

Hola amigos,
Dit is het laatste verhaaltje over onze avonturen in Peru. Te beginnen bij Lima oftwel naar misses Lima; Gretel Garcia! Dit is de Peruaanse vriendin van een vriend van Damien. Ze had aangeboden om ons rond te leiden in Lima en we mochten zelfs bij haar thuis slapen. Eenmaal aangekomen op de bus terminal namen we een taxi en kwamen in de wijk la Molina. Een zeer mooie buitenwijk van Lima. Toen we aankwamen bij haar huis wisten we niet wat we zagen. Een groot wit modern huis met zwembad en al. Ook onze kamer was erg luxe, lekker 2 persoonsbed met eigen badkamer. Erg fijn na 2,5 maand in hostels te hebben geslapen waar de faciliteiten niet altijd even jofel waren. We werden heel hartelijk ontvangen en kregen meteen een heerlijke lunch voorgeschoteld. Na de lunch nam Gretel ons mee naar een aantal mooie plekken in Lima zoals Miraflores, Joran vd sloots beruchte Casino en het waterfontijnenpark. We aten nog een Peruaanse specialiteit: koeienhart. klinkt zeer zeer vies maar het was erg lekker..
Na deze leuke middag gingen we terug om ons op te frissen voor de stapavond. Na eerst wat gedronken te hebben met Gretels broertje en vrienden gingen we op weg. We kwamen aan bij een grote discotheek waar ook andere vrienden van Gretel waren. De discotheek leek op een theater en er werd vooral latijnse en Peruaanse muziek gedraaid wat natuurlijk superleuk was! We hebben onze heupjes flink los gegooid en zelfs onze salsamoves kunnen oefenen. Dit deden we tot vroeg in de morgen.
De zondag konden we eerst even relaxen bij het zwembad en vervolgens gingen we naar het strand waar we verse vis aten en de zonsondergang keken. Op de terugweg werden we nog aangehouden door de politie (wat echt toevallig was want Gretel had ons net verteld hoe corrupt de politie kan zijn.) De politie zei dat we door rood waren gereden wat niet zo was. Ook konden ze het filmpje waar het zogenaamd op stond niet vinden. Helaas was Gretel haar rijbewijs vergeten en kwam het er uiteindelijk op neer dat als ze wat geld zou geven we weer door konden rijden... na 15 sol en 5 euro te hebben afgestaan konden we verder. Heel apart hoe het "rechtssysteem" werkt hier.
De dag erna moest Gretel werken en zou haar moeder ons ergens afzetten. Uiteindelijk zijn beide ouders de hele dag bij ons gebleven en hebben ons nog vanalles in Lima laten zien. Echt zo lief! Savonds hebben we nog lekker gegeten en zat het bezoek aan Gretel (waar we zo lang naar uit hadden gekeken) er weer op. Geen lekkere ontbijtjes meer, geen sterke straal en goede warme douches meer en dan dat bed. Nog veeeel beter dan thuis. We gaan het missen, samen met Gretel en haar familie natuurlijk!
Op dinsdag ochtend vertrokken we naar Huaraz, hier zouden we een aantal treks maken. We begonnen met een tocht naar een mooi meer. Het laguna Churup. Eerst met een busje ongeveer 50 minuten door weilanden en afgelegen huisjes op het platteland. Toen we aankwamen moesten we 2,5 tot 3 uur lopen naar het meer. Het lag op 4450 meter hoogte dus het was weer erg adembenemend letterlijk en figuurlijk. Vooral bergop en sommige stukken waren echt een uitdaging. Zo moesten we bijvoorbeeld via een ijzerdraad langs een rots omhoog klimmen, waarbij Martine nog haar vinger openhaalde. We hebben 2 Oostenrijkse meisjes ontmoet en liepen met hen samen naar het meer. Na ongeveer 2,5 uur kwamen we aan en het was al dat bloed en zweet zeker waard. Zo helder blauw en met besneeuwde bergtoppen op de achtergrond, gewoon prachtig. Nadat we daar gelunched hadden gingen we terug via een andere (zelfbedachte) route die tussen de rotsen door was langs een grote waterval. Een behoorlijk avontuur weer, maar heel leuk vonden we. De terugweg ging wat sneller gelukkig en aangekomen in Huaraz boekten we een wat relaxtere tour voor de volgende dag. Het was veel in de bus en daarmee reden we bijvoorbeeld naar nog een ander meer. Nog veel blauwer dan laguna Churup. De trip duurde de hele dag dus we hadden een beetje spijt dat we de hele dag in de bus zaten. Savonds namen we de nachtbus naar Mancora. Eindelijk strand! De trip duurde 21 uur en wat waren we blij dat we er waren. Lekker zon, zee en strand voor 5 dagen. We waren samen met de Oostenrijkse meisjes en zaten in een hostel meteen aan de oceaan en super goedkoop wat betekende meer cocktails;). Op zaterdag was er fullmoon party en was er een feestje in een hostel waar iedereen naartoe kwam. Hele leuke mensen en muziek. Verder hebben we nog surfles gehad voor de eerste keer. Het ging eigenlijk erg goed en we bleven zelfs staan. Het ging echter minder goed zonder onze surf leraren. Ook spendeerden we nog een halve nacht op het strand met kampvuur. Erg leuk/gezellig omdat er steeds nieuwe mensen bij kwamen zitten. We hebben echt genoten van de 5 dagen in Mancora. Effe rusten en iedere dag lekker bakken op het strand na al dat vele reizen. De 5 (rust)dagen zijn omgevlogen, en we zijn weer helemaal opgeladen. Dus tijd voor ons volgende avontuur: ECUADOR! Meer daarover in ons volgende verhaaltje!
Liefs en groetjes, Martine & Damien

Incaverhalen vanuit Peru

Lieve mensen, vanuit Peru weer een update van onze avonturen!
Nadat we terug kwamen van de jungle, namen we meteen de bus naar Copacobana. Dit is een klein plaatsje gelegen aan 's werelds hoogst gelegen meer "Titicaca". Vanuit hier gingen we de volgende dag met een 2 uur durende boottocht naar het eiland Isla Del Sol midden op het Titicaca meer. Het meer was echt superblauw, heel erg mooi. Eerst gingen we naar het noordelijke deel van het eiland waar we met een gids rondliepen. Het eiland staat overigens bekend omdat dit de vroege verblijfplaats van de Inca bevolking was. Hier en daar zie je nog wat overblijfselen van de Inca's (ruïnes). Momenteel wonen er nog steeds mensen op het eiland, weliswaar geen inca's maar deze Peruanen volgen wel een aantal van hun gewoonten en rituelen.
Vervolgens gingen we met de boot naar het zuidelijke deel van het eiland. Wat we hier zagen hadden we nog nooit gezien. Een ronde regenboog om de zon heen!(zie foto). Heel erg apart vooral omdat het op deze plek was! Teruggekeerd in Copacobana namen we de nachtbus naar Peru. Om precies te zijn naar de "navel van de wereld" Cuzco. Cuzco staat bekend om het wonder van de wereld oftewel de verborgen stad; Machu Picchu. De eerste 2 dagen deden we het lekker rustig aan en verbleven we in deze leuke historische stad. Natuurlijk deden we ook hier weer een free walking tour. Gedurende de 3 uur durende tour mochten we o.a. Alpaca en sushi proeven en maakten we kennis met de historie van Cuzco. Het is een erg mooie oude stad met veel leuke winkeltjes en kleine gezellige straatjes. Aangezien het in deze landen (Bolivia, Peru) duurder is om boodschappen te doen dan uit eten te gaan waren we helaas genoodzaakt om iedere avond uit eten te gaan. Erg vervelend!;) MAAR gelukkig waren er heel veel lekkere restaurantjes.
Op maandag morgen vertrokken we op eigen houtje richting Machu Picchu, we hebben erg lang getwijfeld over hoe we dit fenomeen zouden gaan bezoeken. Er zijn namelijk erg veel verschillende soorten tours mogelijk ( jungle, trekking etc.) Omdat we tijd en geld wilden besparen besloten we zelf te gaan zonder tour organisatie. De reis richting Machu Picchu was als volgt; eerst 6 uur lang in een locale bus waarbij we half doof zijn geworden van de traditionele Peruaanse muziek (echte herrie) die werkelijk waar kei en kei hard opstond, en dat 6 uur lang. Jullie kunnen begrijpen dat we blij waren toen we de bus uitkonden. Vervolgens namen we een taxi die ons in 40 minuten over een soort gelijke death road naar een ander dorpje bracht. Vanuit hier namen we weer een andere taxi (50 minuten) naar het begin van de spoorlijn die leidde naar het dichtst gelegen dorpje bij Machu Picchu genaamd Aguas Calientes. Om hier te komen kun je de trein pakken van een half uur of 2 uur langs het spoor aflopen. Wij kozen voor optie 2; lopen dus. Gedurende de wandeltocht die overigens door de Peruaanse jungle was kwamen we veel andere mensen tegen die net als ons voor de meest goedkope manier hadden gekozen. Na dik 2, 5 uur lopen kwamen we aan in Aguas Calientes. Een dorpje dat puur leeft van de toeristen die Machu Picchu bezoeken.
We gingen vroeg naar bed aangezien we de volgende ochtend om 4 uur op moesten staan. Vanuit Aguas Calientes is het nog 2 uur klimmen naar Machu Picchu. Tevens wilden we de hordes toeristen voor zijn dus liepen we s' morgens om half 5 aan. We waren niet de enige die dit deden want bij het eerste checkpoint stonden al zo'n 50 mensen om 5 uur s' morgens te wachten. Toen begon het klimmen, doordat het op 3600 meter hoogte ligt ben je redelijk snel buiten adem. We moesten dan ook regelmatig een pauze nemen om bij te komen. De uitzichten onderweg waren erg mooi; hoge bergen met veel groen en een opkomende zon.
Na 2 uur klimmen bereikten we om 6:30 de ingang van Machu Picchu! Er stonden nog niet heel veel mensen te wachten wat zeer fijn was want daardoor kun je de mooiste foto's maken met zo min mogelijk andere toeristen op de achtergrond. Wij liepen eerst rond door de stad en de oude ruïnes om mooie foto's te maken. Het is echt zo ongelooflijk en heel indrukwekkend. Je kunt bijna niet geloven dat hier vroeger op zo'n plek en hoogte mensen hebben gewoond. Ze hebben de stad op en tegen de berg gebouwd zonder iets aan de vorm te veranderen. Het bouwen heeft 90 jaar geduurd. Er zijn 2 delen, een voor de rijkere inca's en een ander deel voor de armere. Na een uur besloten we een gids te nemen om meer te weten te komen over deze incastad. Hij liet ons alle belangrijke plekken zien en vertelde veel interessante verhalen over vroeger. Na de rondleiding liepen we zelf nog wat door de stad en vertrokken daarna weer naar beneden. We hadden nog een lange reis voor de boeg! 3,5 uur lopen en 3 verschillende taxi's en busjes. Savonds om half 9 waren we weer terug in Cuzco.
Na nog een dag relaxen was het tijd om deze fijne stad te verlaten. Op naar de warmte in Huacachina. Dit was een klein paradijsje. We hadden een hostel met zwembad midden in een soort woestijn waar je kunt buggyrijden en sandboarden (snowboarden in het zand). Dit hebben we natuurlijk meteen gedaan, echt supergaaf!! Je gaat zo hard over de zandbergen en wordt helemaal door elkaar geschud. Vervolgens krijg je verschillende keren de mogelijkheid om met een soort snow/skate board van de bergen af te glijden, op je buik of staand wat je wilt. Na 2 uur keken we nog naar de zonsondergang vanaf de zandvlaktes waarna we helaas weer naar het dorpje terug keerden. Omdat het zo'n relaxed dorpje was met heerlijk weer besloten we nog 1 dagje te blijven om even helemaal niets te doen en aan het zwembad te liggen. 'S avonds tijdens het stappen hebben we nog salsa les gekregen van een barman. Erg leuk! We blijven goed oefenen en zullen jullie onze moves laten zien als we terug komen.
Hierna vervolgde we onze reis naar Lima, naar onze vriendin Gretel! Maar meer daarover in ons volgende verhaal.
Groetjes, Martine & Damien

Ons Jungle en Pampas avontuur in Bolivia

Lieve familie en vrienden, hierbij ons jungle en pampas avontuur!
We vlogen op vrijdag van La Paz naar Rurrenabaque, we konden dit ook met de bus doen maar dat zou 24 uur heen en 24 uur terug zijn en met het vliegtuig kostte het ons slechts 1 uurtje dus die beslissing was snel gemaakt. Het vliegtuig was heel klein, er konden maar 40 mensen mee en was behoorlijk oud. We landden midden in de bossen op een zand landingsbaan. Het gebouw op het vliegveld was zo groot als een huis met maar 1 gate. Buiten stond er een taxichauffeur te wachten met onze namen op een bord om ons naar het hostel te brengen. Het was een gezellig hostel met veel hangmatten en een barretje. We gingen vroeg naar bed want we hadden 3 dagen jungle en 2 dagen pampas voor de boeg.
De volgende dag werden we om 8 uur verwacht bij de organisatie waar we de trip hadden geboekt. We waren met een groep van 5; een Australisch stel en een Britse vrouw. Vanuit Rurrenabaque voeren we met een ouderwets soort bananenbootje eerst naar een dorpje /community waar suikerriet werd geoogst. We mochten het riet zelf persen, dit deden we met behulp van een met hout gemaakte constructie die we zelf voort moesten duwen met een lange bamboestam. Hierdoor werd het riet geperst tot sap zodat we het daarna op konden drinken, het was vooral lekker met limoen. Na deze stop voeren we nog 2 uur verder de rivier op naar onze lodge die tevens aan de rand van de rivier lag. Eenmaal aangekomen gingen we eerst lunchen en daarna lekker in de rivier zwemmen om af te koelen. In de jungle en pampas is het erg warm maar vooral vochtig (rainforrest). Smiddags maakten we een 2 uur durende wandeltocht door de jungle waarbij we op zoek gingen naar apen, zwijnen, vogels enz. We zagen veel soorten vogels, (in de boliviaanse jungle leven overigens meer dan 1000 verschillende soorten vogels) en een apensoort (red howler monkey).
De volgende dag gingen we met een gids en een kokkin de jungle in om daar een nacht midden in de jungle door te brengen. Het was zo'n 3, 5 uur lopen van de lodge naar de slaapplek. We hadden zelf een slaapmatje, slaapzak en muskietennet bij. Gedurende de tocht kwamen we apen en weer een hoop vogelsoorten tegen. De verblijfplaats bestond uit 3 delen, keuken, eetgedeelte en slaapplek. Geen luxe aangezien het gewoon palen waren met zeil erover. We sliepen dus met zijn allen onder een groot zeil, naast elkaar op de grond. Na het avond eten maakten we een nachtwandeling. We kwamen hele grote spinnen tegen en slapende vogels. Verder hoor je vooral heel veel geluiden van allerlei insecten en dieren in de jungle.
Het regenwoud deed zijn naam eer aan daar het de volgende morgen flink regende en maar bleef regenen. We hadden de terugreis naar de lodge op de planning. Na een uur te hebben gewacht besloten we toch maar door de regen te gaan lopen. Dit keer wel via een andere route dan de heenweg. De dieren zijn helaas niet erg actief met regenachtig weer, maar desondanks kwamen we wel nog wilde zwijnen tegen. We liepen richting de rivier die inmiddels een aantal meters gestegen was door de hevige regenval. Hele boomstammen dreven met de stroming mee. Het laatste stuk gingen we met de boot terug, dit was nog een aardige trip aangezien we steeds takken en bomen moesten ontwijken. Smiddags was het gelukkig weer droog en maakten we met onze gids sieraden van producten uit dejungle (niet heel erg speciaal). S'avonds maakten we weer een nachtwandeling waarbij we o.a. een vogelspin tegenkwamen en een giftige slang. Dit alles op slechts 50 meter van onze slaaphut!
De volgende dag stonden we vroeg op aangezien we een lange reis naar de pampas voor de boeg hadden. (2 uur boot, 3 uur auto). Toen we aankwamen bij de pampas gingen we met een bootje naar de lodge wat slechts 10 minuten duurde. Onderweg zagen we meer dieren dan dat we in de jungle hadden gezien, roze dolfijnen, kaaimannen, veel vogelsoorten en schildpadden. Na de lunch maakten we een boottocht waarin we onder andere gingen zwemmen met de dolfijnen. Dit was in dezelfde rivier waar de kaaimannen en piranhas zwommen. Erg spannend dus! Gelukkig zijn we er zonder kleerscheuren of verwondingen vanaf gekomen. Na het zwemmen met de dolfijnen gingen we weer verder om op zoek te gaan naar meer dieren. We hebben echt ongelooflijk mooie en aparte vogels gezien maar ook veel kaaimannen, capibaras (cavia's zo groot als honden) en apen. Ook gingen we piranha vissen. Onze gids legde de boot op nog geen 2 meter afstand van 2 kaaimannen die eruit zagen alsof ze ook wel een lekker stukje vlees lustten. We kregen onze eigen geïmproviseerde hengel (draad en een haakje) met een stukje vlees. Uitslag: Damien had 3 beet ( 2 piranha's en een sardientje) Martine helaas nul keer, Het was wel een leuke ervaring.
Bij het avondeten werden de door ons gevangen piranha's geserveerd en ze smaakten nog goed ook. S'avonds maakten we nog een boottocht onder een heldere sterrenhemel, zo'n mooie hadden wij nog nooit gezien! Met onze zaklampen zochten we naar de kaaimannen, deze waren gemakkelijk te vinden door de glinsterende ogen die boven het water uitstaken. Het was erg relaxed aangezien je alleen het geluid van de dieren en het water hoorde met daarbij de prachtige sterrenhemel.
De laatste dag stonden we om 5 uur op om de zonsopgang te gaan bekijken op de pampas. Toen we op de plek waren aangekomen en aan het wachten waren tot de zon opkwam viel ons oog op iets anders namelijk; EEN JAGUAR! Deze bevond zich op nog geen 100 meter van ons af. De gids vertelde dat in de 15 jaar dat hij hier werkte hij slechts 1 keer eerder een jaguar op de pampas had gezien. Dus echt super bijzonder dat wij dit hebben meegemaakt! En de zonsopgang hadden we natuurlijk gemist. Na het ontbijt gingen we op zoek naar een dier dat we nog niet hadden gezien maar misschien ook liever niet tegen zouden willen komen: de Anaconda slang. We kregen hoge regenlaarzen aan en een stok om ons evenwicht te kunnen bewaren. We moesten namelijk door een moerasgebied waar we steeds tot halverwege ons onderbeen in de modder stonden. Het was best zwaar om erdoorheen te ploeteren in 30 graden en vochtig weer. Daarnaast dreven de kaaimannen met een stuk of 30 op nog geen 10 meter van ons vandaan. Vooral Martine vond dit niet zo'n prettig idee en vroeg zich af of ze echt rustig in het water zouden blijven liggen. (wegrennen door het moeras gaat namelijk niet zo snel) Volgens de gids kon er niets gebeuren en gelukkig had hij gelijk. Na 1,5 uur zoeken hadden we nog steeds geen anaconda of andere slangen gezien en besloten we terug te gaan naar de lodge. Hierbij kwam er een einde aan ons avontuur in de jungle en pampas. Wij vonden de pampas een stuk leuker dan de jungle. We hebben zoveel meer dieren gezien en activiteiten ondernomen dan in de jungle. Toch was de jungle ook een hele ervaring, vooral het slapen in een open tent met het idee dat de dieren gewoon bij je konden komen was een hele ervaring.
Na ons te hebben voorzien van afterbite en alle teken te hebben verwijderd (Damien had er 3!) vlogen we terug naar La Paz en namen de bus naar Copacabana. In ons volgende verhaal is daar meer over te lezen. We vinden het echt super om te horen en te lezen dat jullie ons volgen! Erg bedankt allemaal voor de leuke reacties!
Veel groetjes van ons xx

3 Boliviaanse steden

POTOSI:
De hoogst gelegen stad van de wereld, die een aantal eeuwen geleden fungeerde als de rijkste stad ter wereld. Dit kwam mede door de enorme aantallen zilver en in het begin zelfs goud die door mijnwerkers uit de bergen werden gehaald. Tegenwoordig bieden de mijnen werk aan zo'n 15.000 inwoners van de stad. (alleen mannen want werkende vrouwen brengen ongeluk) Men zegt dat wie Potosi bezoekt zonder de mijnen aan te doen, niet kan zeggen echt in de stad te zijn geweest. Het is een tour waarbij de veiligheid niet kan worden gewaarborgd zo zegt ook onze lonely planet gids.
Een dag van te voren boeken we onze trip samen met onze Ierse vrienden, waarmee we wonderbaarlijk genoeg nog steeds aan het reizen zijn aangezien zij dezelfde route als ons doen. Tijdens het ontbijt in ons hostel leren we meer mensen kennen die vandaag allemaal dezelfde tour gaan doen. (toevallig erg veel Nederlanders).
Allereerst kleding wisselen, daarna naar de "miners market" om spullen te kopen voor de mijnwerkers als dank van ons bezoek aan de mijnen. Een aantal dingen die je hier kon kopen: dynamiet (kost 2 euro), drinken, coca bladeren en alcohol (97%, dat wij gebruiken om te ontsmetten en de mijnwerkers drinken op vrijdag) Door de stof die er in de mijnen hangt eten de mijnwerkers de hele werkdag niks, ze kauwen slechts op coca bladeren (vaak uren lang). Na de winkeltjes gingen we door naar de fabriek waar het zilver als het ware wordt gescheiden van de rest. De werkomstandigheden zijn erg slecht, geen noodstop knoppen naast de gevaarlijke machines, en werknemers zonder oorbescherming staan langs de loeiende machines hun werk te doen.
Daarna is het zover en gaan we de mijn in. We zijn met een groep van 7; 5 Nederlanders en 2 Ieren. Na een aantal meter is het al meteen bukken geblazen. We zitten nu op level 1. Na zo'n 600 meter bereiken we onze eerste stop. Het is allemaal erg nauw, vanaf hier zouden we eerst de duivel van de mijn bezoeken en vervolgens 60 meter afzakken naar level 2. Helaas maar volkomen begrijpelijk besluit Martine terug te keren naar buiten, dit is niet een plaats waar je graag wilt zijn. Toch knap dat ze überhaupt de mijn is ingegaan. De gedachte dat je zo diep de mijn ingaat en er geen weg meer terug is als er iets gebeurd benauwde haar te erg en ze was zeer blij toen ze weer in de frisse buitenlucht stond. Ik (Damien) ging wel door, nog effe iets verder kijken dacht ik. Het eerste kruipen begon richting het beeld van de duivel van de mijn "el Tio". De gids gaf ons een toelichting over de mijn en zijn geschiedenis; 100 kilometer tunnels in deze ene berg, mijnwerkers worden slechts 45 tot 55 jaar, etc. Door de eeuwen heen 8 miljoen doden, genoeg botten om een brug te bouwen van Potosi naar Spanje. We geven " el Tio" wat coca bladeren om zo de veiligheid van ons en de mensen in de mijn te verzekeren. Daarna dalen we af naar level 2, 60 meter dieper. Over onze kont glijden we langzaam naar beneden. Even later weer 40 meter lager naar level 3 totdat we uiteindelijk zo'n 200 a 300 meter onder de grond zitten. Er hangt veel stof en het is erg warm, we komen wat mijnwerkers tegen en maken een praatje. Een van de jongens is slechts 20 jaar! De karretjes die ze met 3 man verslepen wegen een ton! Vaak moeten ze met zakken van 50 kilo door zeer kleine openingen. Er is ook nog een level 4 maar die is vandaag gesloten. Gelukkig maar dacht ik. Op een gegeven moment vroeg onze gids ons om 1 minuut lang onze lampjes uit te doen, schrikbarend. Er raken veel mijners verdwaald doordat hun accu leeg is en overlijden vervolgens. Eindelijk, we hadden het diepste punt bereikt en gingen terug omhoog, dit keer vooral kruipend door tunnels van amper 50 centimer hoog en 1 meter breed. Van level 3 terug naar 2 en van 2 naar 1. Na 2 uur in de mijn te hebben gekropen zagen we eindelijk weer het daglicht.
Ongelooflijk dat er mensen zijn die daar iedere dag van 8 tot 5 werken voor een loon van nog geen 300 euro gemiddeld per maand. Alhoewel ik het een van de meest indrukwekkendste dingen van deze reis vond, zou ik het niemand aanraden. Je komt echt op de engste, smalle, kleine, nauwe plaatsen waar je je nauwelijks kunt bewegen. Later hoorden we dat er de vorige dag 4 mijnwerkers waren overleden, 3 door een explosie en een doordat hij was verdwaald. Zo serieus is het dus. Het was indrukwekkend maar ik zou het niet nog eens doen. We kunnen tenminste wel zeggen dat we in Potosi zijn geweest...
Sucre:
Dit was een erg mooie en gezellige stad. We zaten in een erg leuk hostel met uiteraard onze Ierse vrienden waarmee we nog steeds rondreisden. De eerste dag bezochten we de bekende toeristische dingen van de Boliviaanse hoofdstad. (musea, pleinen, parken). Hoewel het de hoofdstad van Bolivia is , is het een erg relaxte stad. Vergeleken met andere steden die we hebben bezocht was dit wat strakker, met veel grote witte gebouwen en monumenten. Maar wel erg veel vuil op de straten en meer zwervers dan we verwacht hadden. Hier bleven ze echt naast je staan bedelen tot je ze wat geld of eten gaf. We zijn savonds met de hele groep die we van de mijnen kenden op stap gegaan wat natuurlijk weer een leuke avond is geworden. Na 3 dagen in Sucre te zijn geweest namen we afscheid van onze Ierse vrienden en gingen met een nachtbus (ongelooflijk goedkoop vergeleken met de bussen in Argentinië) in 12 uur naar La Paz voor ons volgende avontuur.
La Paz:
Aangekomen in La Paz checkten we in in het Loki hostel dat bekend staat als partyhostel en dat wilden we wel eens meemaken. We gingen eerst onze "fietstocht" boeken en deden toen een free tour door de stad waardoor we uiteraard weer veel wijzer zijn geworden. Vooral het verhaal over de gevangenis San Pedro, die midden in de stad ligt was indrukwekkend. De gevangen moesten zelf hun cel huren of bouwen en waren ook zelf verantwoordelijk als er iets in hun kamer gerepareerd moest worden. De meesten zaten vast ivm drugshandel etc. en konden hun praktijken vanuit hun cel gewoon voorzetten. Ze hebben een telefoon en via een in de buurt liggend hotel tappen ze waarschijnlijk wifi af. Dus echt een goed gecontroleerde gevangenis is het niet. Soms komen zelfs gezinnen bij de gevangen wonen omdat de huur van het huis dat ze buiten de gevangenis bezitten niet meer te betalen is. Echt bizarre praktijken allemaal.
In het hostel is van 6 tot 11 happy hour en daar hebben we goed gebruik van gemaakt. Het ideale is dat we maar een verdieping omhoog hoefden als we naar bed wilden. We konden het niet te laat maken want er was een grote dag in aankomst. Namelijk de fietstocht, oftewel de mountainbike rit over werelds meest gevaarlijke weg.
De Death Road (sorry mama). We werden opgehaald om half 8 en maakten kennis met de rest van de groep. We reden naar het eerste punt en fietsten 22 km over asfalt. Het was vooral omlaag en erg snel dus hoefden alleen maar te remmen. We hadden 2 gidsen die ons gedurende de rit in de gaten hielden en de foto's en filmpjes maakten. Na het eerste stuk reden we met de jeep 8 kilometer omhoog voor de echte death road. We vonden het redelijk spannend vantevoren want het heet natuurlijk niet voor niets death road. Er zijn vele bussen en auto's over de rand gegleden maar ook een aantal fietsers die deze rit hebben gedaan hebben het helaas niet overleefd. We moesten aan de linkerkant blijven fietsen (aan de afgrond kant dus!) zodat de auto's er gemakkelijker langs zouden kunnen. We begonnen op een hoogte van 4900 en daalde tot zo'n 1000 meter. Spectaculaire uitzichten door modder, rivieren, watervallen, langs bananen bomen met trossen bananen eraan. Boven op de top was het redelijk fris maar hoe meer we daalden hoe warmer het werd. Na ongeveer 4 a 5 uur te hebben geraced eindigde we de toer bij een tropisch hotel met zwembad een buffet.
The Death Road was echt gaaf om te doen, en we vonden het totaal niet eng. Weer een ervaring rijker! Vandaag vliegen we naar de Boliviaanse amazones, waar we 3 dagen de Jungle in gaan en vervolgens 2 dagen naar de pampas gaan.
Hasta Luego! Martine & Damien